آلاشت، مکانی زیبا برای یک سفر تابستانی

آلاشت در استان مازندارن، یکی از نقاطیه که خیلی بکر و قشنگتر، لحظه های رویایی و رمانتیکی رو براتون به تصویر میکشه.

آلاشت رو آشیانه عقاب مازندران می گن  . . .صحبت از منطقه ای می کنیم که در آثار طبیعی ایران به شماره ۸۶۷ ثبت شده.
منطقه ای قشنگتر و واسه عاشقونه بازا،نوستالژیک و پر از سبزی و مه و زیبایی. خلاصه اگه در مرداد ماه جایی واسه سفر می خواستین، پیشنهاد ما آلاشته. سرزمین مه و زیبایی. بهشت گمشده ایران. . . آلاشت جاییه که گردش روی ابرا واسه شما ممکن میشه.

آلاشت،صنایع دستی متنوعی داره، اما فراموشی، گره بر جاجیمای خوشگل اون انداخته. جاجیم زیراندازی دست‌باف از پارچه کلفته و اونو از نخ‌های رنگین و ظریف پشمی یا پنبه‌ای یا آمیزه‌ای از این دو می‌بافند. جاجیم بافی درمازندران از گذشته‌های دور رونق داشته و این هنر در آلاشت از توابع شهرستان سوادکوه معروفیت جهانی داشته، اما در عصر صنعت و تکنولوژی این صنعت قشنگتر که جزء میراث مازندران حساب می‌شه درحال فراموشی و از بین رفتنه. هم چون خیلی جاهای دیگه ایران، خونهای تاریخی و قدیمی آلاشت در برابر تخریب است.

محله‌ی تاریخی «آلاشت» که در میان اهالی منطقه به «پاهلونی خیل» مشهوره و چند خونه و عمارت تاریخی با قدمت قاجار و بالاترین جایگاه مشروطیت داره، نیاز به توجه جدی مردم و مسئولان و ایران شناسا داره.
دولت اعلام کرده که تا آخر سال آینده، گاز رسانی به این منطقه خوش آب و هوا به اتمام می رسه. صعب العبور بودن بعضی مناطق در آلاشت دلیل شده تا همه بخشای این منطقه از نعمت گاز بهره مند نباشن.

(آلاشت نگینی در مه واسه مه دوستان و عاشقان طبیعت گردی )

به هر حال اگه درباره آلاشت می خواین بدونین، به کتابی که ۱۲ سال پیش، آقای پهلوان، با نام  فرهنگ مردم آلاشت و سوادکوه منتشر کرده مراجعه کنین.

(کتاب فرهنگ مردم آلاشت و سواد کوه،نوشته کیوان پهلوان)

آلاشت، جای کم تر شناخته شده ایه. نه واسه ایرانیان و نه واسه عاشقان ایران در خارج از مرزها، آلاشت مکان گردشگری و تاریخی مهمی نیس، در حالی که باید به اون توجه بیشتر کرد.
این بکر بودن این منطقه قشنگتر، فرصت خوبی واسه یه سیاحت آخر هفته ای در میان مردمی خونگرم و مهمون نوازه. آلاشتیا، غذاهای سنتی و فرهنگ خاص خود رو دارن و تجربه زندگی چند روزه میان انا می تونه شما رو با فرهنگ و سنتای رنگارنگ، قدیمی و جالبی از اقوام ایرونی آشنا کنه.

( موزه مردم شناسی آلاشت در استان مازندران)

آلاشت خیلی دور نیس.

اگه تهران هستین، با کم تر از ۴ ساعت رانندگی می تونین به جایی برسین که اعتباری در تاریخ معاصر ایرونی داره.
اقلیمی که زادگاه رضا قلدر هست و طبیعتش، مسحور کننده نظرها و ذهنا. آلاشت، طبیعتی سر سبز، هم چون دیگه مناطق شمال کشور داره و در خیلی از اوقات، مه آلود هست و شما رو به یاد فیلمایی در لوکیشن لندن میندازه! کوچه پس کوچه های باریک و خونهایی با شیروانیای رنگارنگ و بوی هیزم و نمناکی طبیعت و صدای پرندگان، شما رو به یاد اشعار شاملو و سهراب میندازه. کوچه هایی که روزگاری، محل عبور عاشقانی بوده.  . .. . طبیعت در ارتفاعات آلاشت، طبیعتی خاص هست که شاید تکرار ان رو در هر جای ایران نمیشه تجربه کرد.

زندگی در میان ابرا و با ابرا و واسه ابرا!

این توصیفیه که کسایی که به ارتفاعات آلاشت رفتن بر زبون میارن. واسه رفتن به ارتفاعات آلاشت، باید مه شکن داشت چون که به جایی می رسیم که نمیشه جلوتر رو دید و ما خیلی غلیظه. آلاشت رو میشه یکی از شاهکارای طبیعت در ایران دونست. جایی که خیلی از تهران دور نیس و ارزش یه بار دیدن در سال رو خیلی داره.

( مردم مهمون نواز و سنتی آلاشت  بخشی از سبک زندگی جذاب خود رو در بیرون خونها و در کوی و برزن سپیری می کنن)

کسایی که به آلاشت رفته ان،  تجربه جواهر ده و فیلبند رو به یاد میارن که مه، یه همراه خوب اونا در این طبیعت گردی می شه.
تجربه ای که تکرار نشدنی هست.
آلاشت، افتخار فیروزگوهیا هستش و تقریب در دو کیلومتری از سطح دریا قرار گرفته و بیشتر از نیم لیتر در سال بارندگی رو تجربه می کنه.

اگه از دوست و آشناهای شما،پسوند آلاشتی داره، شک نداشته باشین رگ و ریشه ای در این خطه سر سبز و تاریخی داره.
اون شاید راهنمای خوبی واسه یه آلاشت گردی در تابستون ۹۵ میشه. واسه آلاشتیا، رودخانه های پر آب، طبیعت با صفایی رو خلق کرده. رودخانه روآر، که از کوه های پرخیان و خوزنگ سر چشمه میگیره،در این منطقه جاریه. بخشی از آب لوله کشی شده داهات از این چشمه سر میگیره. حیات وحش حفاظت شده آلاشت رو نمیشه از یاد برد و درختان گیلاس و فندق اون، جذابیت ان رو زیاد کرده.

(کمپ طبیعت گردان در منطقه زیبای آلاشت )

( رصد خونه آلاشت که دو تلسگوپ قوی در ان قرار گرفته)

در آلاشت فقط این طبیعت نیس که خودنمایی می کنه.
موزه مردم شناسی و خونهای قشنگتر، چشم نواز و دیدنیه. کسایی که آلاشت رفته ان، حتما یه سر به رصد خونه آلاشت هم زده ان. رد خونه ای که یه دهه پیش، شهرداری این منطقه با همت خیرین که اتفاقا، شمالی هم نبودن،، در بالای تیه ای راه اندازی کرد.
رصد خونه آلاشت، تنها رصد خونه در نوار شمالی ایرانه و شاید از این جا، خدا نزدیک تر باشه. رصد خونه آلاشت در شهرستان سواد کوه واقع شده و اسمش رصد خونه حضرت آیت الله مازندراانیه. اما همه اهالی اونو با نام رصا خونه آلاشت می شناسن و واسه پیدا کردنش راه سختی در پیش نیس.

(کوچه پس کوچه های زیبای آلاشت )

برگزاری تورهای آموزشی نجوم و ارتقای سطح گردشگری این منطقه، از دلایلی بود که خیران اصفهانی و شیرازی، واسه تاسیس این مجموعه در نظر گرفتن. از راه تلسکوپای موجود در این رصد خونه، میشه دنیای لایتناهی رو به اندازه یه خردل و حتی کم تر از یه خردل، دید. به قول جلال آل احمد، ما خسی در میقات هستیم.

میقات آفرینش.

( کوچه های باریک و خونهای شیروانی چوبی منطقه آلاشت )

آلاشتیا، شب نشینیای خاص خود رو در دل طبیعت بکرشان دارن. جاییه به نام کاربار تپه که به خصوص در زمان تابستون و شبای کوتاهش، فرصت خوبی واسه دور همیای باحال و مهم هست.
وقتی به آلاشت رفتید، موزه مردم شناسی این مجموعه رو فراموش نکیند. جایی که خونه رضا شاه هست و در سال ۸۷ موزه شده.
محل این موزه واسه عموی رضا شاه بود و البته به نام خونه رضا شاه معروف شد.
تاریخ خونه به زمان بالاترین جایگاه مشروطیت می رسه.

گشت و گذار در آلاشت در دم دمای صبح و حتی دم غروب، واسه نوستالژیک بازه ها و عاشقان تصاویر عاشقونه، فرصت خوبی واسه شکار لحظه های جالبه. کوچه های باریک و پر برگ و سر  سبز آلاشت، فرصت قدم زدن رو واسه عاشقان طبیعت گردی جفت و جور می کنه.
درختان سیب و آلو و گیلاس، بخش جدانشدنی از طبیعت بکر آلاشته. در کوچه ها که راه می ری و صدای خرد شدن برگا رو زیر پاهات گوش می کنی، سکوت طبیعت، تورو به فکر میبره که خالقش، چقدر هنرمنده.

خونهای خشتی و شیروانیای چوبی قشنگتر که همه واسه ۲۰-۳۰ سال و حتی بیش تره، چشم نواز واسه دیده گانی هست که تنها برجای ۱۰۰ طبقه دیده ان. مسجد جامِع آلاشت جایی واسه راز و نیایشه که تاریخی خیلی قدیمی نداره. اما دیدنیه. مخصوصا گنبد طلایی و منارهای آبی رنگش.

گونه های  گیاهی و جانوری در آلاشت ، بسیار متنوعه و جانورانی داره که تونسته ان خود رو با طبیعت کوهستانی سرد اون وفق بدن. زالزالک، ازگیل و زرشت، می تونه سوغات شما از این محل قشنگتر باشه. البته در تابستون این میوه ها در دسترس نیس.
اگه اهل طبیعت گردی باشین و کمی هم حوصله به خرج بدین، می تونین از شاه توتای خوشمزه آلاشت در مرداد استفاده کنین.

(تصویری قشنگتر از غروب دل انگیز آٖلاشت در استان مازندران)

یادتون نره که آلاشت، گیاهان دارویی بسیاری داره و سن بالا ترای این خطه قشنگتر، عاشق گیاهان دارویی این منطقه هستن. اگه گذر شما به آلاشت افتاد، دقایقی با پیر زنان و پیر مردان درباره خواص دارویی گیاهان این خطه صحبت کنین. چیزایی به شما می گن که تعحب می کنین و تاسف می خورید که به چه دلیل قرص می خورید!

در آلاشت می تونین سبزی پلو بخورین و در صبحونه، پنر خیکی بخورین. کته پلا و خورش آلو از جمله غذاهاییه که اهالی با نونای سنتی این منطقه میل می کنن و شمام می تونین محلایی واسه پیدا کردن این غذاها پیدا کنین.

واسه اسکان در آلاشت، راه های زیادی هست.

از کمپ زدن در جاهای امن تا اجاره خونهای دهات نشینان و یا به کار گیری مکانایی که شهرداری آلاشت واسه اقامت گردشگران در نظر گرفته.

اگه به آلاشت سفر کردین، آبشار چرات و معادن زغال سنگ و پل ورسک، در راه شماس که می تونین از ان بازدید کنین.